Avuçlarıma bıraktığın hanım_eli/mi(?)

deprem oluyor sanıyorum ikide/bir
meğer yüreğimmiş titreyen
bedenimde usuldan bir üperti hissedince
anlıyorum…


      Avuçlarıma bıraktığın hanım_eli/mi(?)
             ne RABBim..!               


Serin haziran akşamlarından değil,
bunaltan bir temmuz gecesinden yazıyorum sana…
Haberin olsun, artık o sokaktan geçmiyorum!..
solmuş bütün çiçekleri misk-i anberin, beton duvarlar almış
bahçelerden taşan hanımellerinin yerini..


Sana şikayet ediyorum…
...................



Sorarsan halin''ne'' diye!..
inbatlarda nefesini solumuyorum, kıyılardan geçiyorum sessizce..
hüzne uğramıyorum, kederle kestim muhabbeti
huzurla ayak üstü laflıyoruz işte


hiç birinde kalıcı değilim yine de..       

yine de

bir kaç iyi yürek var tanıdığım…

bak umut oldu artık ben de

yaşamak(!)

........

hayat(!)   

bir heves şimdi

.......

gençlik(!) mi;

çoktan geride bıraktım

herşey
gibi…

kod_070710