Çivili dil/Ve öfke ve nefret ve kin!...

kıvranıyor  yaşa_mak hayatın avuçlarında
ürküyorken serçeler su birikintisinden
bir damla huzur(!) pervasız ayakların dibinde…
klakson sesleri, rüzgar, manevralar ve cadde
telaş  ve hep telaş(?)…
(peki) nereye?...

''Artık garipsenmiyor gülüşler, ağlamak kadar''

güneşin fısıldadığı günler ıssız bir gece üstümde örtülü…
yıldızsız, karanlık ve savunma_sız!..
dilimi dürtüyor söyleyemediklerim
tavan arasından çıkıp gelen ihti_YAR ruhum
yağlı bir urgan düğümünde buluyor  kırlangıçları,
beynimde cirit atarken düşünceler…

ve yüreğim sadece sırtımda kambur!
Çivili dil!
Ve öfke ve nefret ve kin!...

Ama söyle(yeme)diklerim hep

Kan ıyor

İç im de

............
kod_020610