bi izin versen kendine/ve inansan/keşke...

mânasız şeylerle doldurdukça zihnini

yüreğinin ağırlığından şikayetçi oluyorsun sonra..

hayatı acımasızca yerden yere vururken sen

aslında kendi seçtiğin renklerle

yaşamını belirlediğini unutmuş gibisin..

sığındığın siyah örtüler mesela..

hep duman rengi bir hüzün gözbebeğin..

yağan yağmurlardan,fırtınalardan sonra

doğacak güneşe, bi izin versen keşke..

işte o zaman

heybendeki gökkuşağının farkına varacaksın..

aslında bütün renkleriyle hayatın yüreğimizde var olduğunu

orada nefes alıp verdiğini,

hüznü de, sevinci de, acıyı da mutluluğu da

sırasıyla yaşayınca anlam kazandığını..

fark edeceksin yedi rengi, hayatına düşen aksine görünce..

kaygılarından sığrıldığında ancak huzur bulacağını,

yeisi bırakıp ümid etmeyi becerebildiğinde ancak

keyifli anları tadabileceğini öğrenmelisin..

bi izin versen kendine

ve inansan keşke

ahh…

_ekm10_