Sakin..

Şu yaşamsal ağrılarıma
bir fiş çekerek son veremiyorum ne yazık ki,
Ellerim birbirine dolanıyor hangisine dokunsam..
Kırgınlıklarım, üzgünlüklerim, kederlerim..
Tüm erteleyişlerim mazinin kapısı aralanınca gelecek ümidimi alıp götürüyor
Ah bütün ukdelerim, çekilen her bir nefeste ateş olup boğazımda düğümleniyor sanki…


  Pozitif düşün/mutlu yaşa diyen felsefeyi
kabullenemeyen ruhun diplerinde yatıyor hüzünlerim..

Evet hayattan bahsetmeyeli epey oldu galiba
Göğün maviliğinden, yeşilin ferahlığı, yağmurun berraklığından mesela
Fırından çıkan taze ekmek kokusu, gülüşen çocuklar, renkli balonlardan..
Kıyıya köşeye iliştirilmiş kısa mutluluklardan,
kırmızı ayakkabılarım,
Babamın saçımı okşayışından..
Anacığımı hiç saymıyorum…

Artık mutlu olmayı beceremeyecek kadar yılgın
Acıya kafa tutan ukala bir ruhum var

Kabul ediyorum yüzsüzüm
Hayattan çok   şey/mi istiyorum..

Pamuk şekeri, beş taş, birazcık gökkuşağı
hepsi bu…



kod_091010